Maanden na jou overlijden kon ik nog steeds niet over jou praten zonder emotioneel te worden.
Toen ik mijn jas wou pakken en jou riem zag hangen liepen de tranen me over de wangen.
Na een lange en vermoeiende dag thuiskomen in een ‘leeg’ huis kon ik niet verdragen.
Mijn hond was mijn vriend, gezelschap, knuffelbeer, beveiliger, sportmaatje.
Zeg dus nooit…
Het was maar een hond !
Hartelijk dank voor uw boodschap.