In den beginne was er Daveke en zijn teefke. En ik wist direct dat ik voor het volledige pakket moest gaan of twas niets. Dus zette ik een stap in jullie leven en op jullie hof in de krommewege. Ik weet nog dat je naar mij kwam gelopen ik dacht dat mijn laatste uur geslegen was 😉 . Toen ik de eerste keer bleef slapen, keek je mij aan met een blik van “En waar ga jij slapen meiske?”
Maar we werden beste vriendinnen. Overal ging je mee naar toe: winkel en familiebezoekjes. Zo reden wij samen, in de zwarte golf die lawaai maakte voor heel Maldegem, naar memetje waar je enthousiast uit de auto sprong, haar bevende hand een likje gaf en je prompt naar de hoek van de schouw ging omdat je wist dat daar de letterkoekjes lagen 🙂
Zo slim was je wel, je moest het maar 1 keer gezien hebben. Maar je was ook een karakterkop. Zo heb je ons 3 dagen genegeerd toen Vasco in ons gezin kwam. Maar je gaf het toch op en jullie werden de beste vrienden tot jou laatste dag. Zo aanvaardde je bijna elk jaar een nieuw gezinslid, zowel mens als dier. Alhoewel je bij die laatste elke keer je lip ophief om te tonen wie de Bosslady was en dat bleef je tot het laatste. Toen we met de kindjes thuis kwamen snuffelde je aan de maxi cosi en wist je: dat is mijn mensje, ik scherm er voor. En dat deed je elke dag opnieuw.
Toen ze zelf hun melkje dronken, lagen ze op jou bil te soezen. Waren ze groter en speelden ze buiten, zat je dikwijls tussen omheining en schommel om zeker te zijn dat ze veilig waren. Dat bleef je doen tot het laatste, je had alles in de gaten en had het al gezien 😉
Toen het jong hondengeweld het te bont maakte, stapte je uit je mand en ging er voor gaan staan grommen of draaide je een “neepke” en keek je naar mij waarop ik je bedankte.
En dat rest mij enkel nog te doen Darka, jou te bedanken. Je hebt ons leven zoveel rijker gemaakt. Bedankt om ons als jou baasjes te kiezen. Het was ons een waar voorrecht. Bedankt en welkom thuis 😭🐶😢