Elgo was jaren lang mijn beste vriend tot hij plots onverwacht overleed.
Hij zorgde voor ons gezin en wekte me wanneer mijn dochter ziek was, alarmeerde me toen ze wilden inbreken.
Hij was muzikaal en zong wanneer mijn dochter piano speelde of als hij Summer of ’69 hoorde.
Hij bracht niet alleen mij vreugde maar eigenlijk iedereen die zijn pad kruiste.
Hij maakte bejaarden gelukkig in het rusthuis die hij bezocht als vrijwilliger, bracht bij personen met een handicap een lach.
We ontdekten samen de wereld, lopend iets waar hij gek op was, met de fiets, trein, bus, boot en het vliegtuig.
Het was een kleine kerel met een groots karakter, hij was bijzonder en laat een enorme leegte achter.