Syran
De zwarte van Brakel
Met jou was het steeds spektakel
Samen spelen met je pannenkoek
En je gaf ons steeds een pak voor de broek
Op je mat wiegen
Zo liet je soms langs achter iets vliegen
Overal waar je ging
Deed je je eigen ding
Het maakte niet uit waar
Je was nergens een gevaar
Je favoriete plekje was de zee
Daar ging je steeds mee naar het terras van het café
Een bolletje ijs op de dijk
En je was de koning te rijk
Een dag in de week
Viel je af en toe in een beek
Nu zitten we allemaal in de kou
Want het leven gaat nu verder zonder jou
We zullen je missen
Maar zullen zeker herinneringen van jou opvissen
Vaarwel Dikkie en de groeten aan Sloebie