Twisterken,
Ik mocht op het buikje wrijven van je mama, bij je geboorte.
Sindsdien ben je altijd bij me gebleven. Je was nooit de typische ‘schootjeskat’ maar toch wist je op jouw manier je aandacht te vragen en te geven. Met de jaren werd je steeds aanhankelijker; en door omstandigheden werd de band alleen maar hechter.
Je was een kat met een heel hoge pijngrens; en hebt gevochten tot het laatste. Toen gaf je me aan dat het genoeg was… de manier waarop je me aankeek; wist je toch nog even een glimlach op m’n gezicht te toveren.
M’n hart brak.
Wat een leegte om zonder je naar huis te moeten… een heel raar gevoel…. Ook je zus merkte de 2de dag dat er iets ontbrak. Ze kijkt nog steeds naar jouw plaatsje waar je de laatste 2 weken lag als ze de kamer binnenkomt…
Bollie, je zal voor altijd in mijn hart blijven. Ik had niet gedacht dat dit zo moeilijk te verwerken ging zijn…
Mei 2000 – 08 Augustus 2017