Tyson (28/12/2002- 01/01/2018)
Vriendin, irritantje, onverbeterlijk schooiertje, karaktertje, het afscheid viel zwaar, de tranen vloeien vrank en vrij. Flitsen van jouw leven rollen de laatste dagen als een film door mijn gedachten.
Vanuit het nest koos JIJ voor ons. Wij (en dan vooral jouw vrouwtje Ann) pasten ons leven aan met onze nieuwe huisgenoot. Samen met jouw speelkameraad Kenny, heb je bij ons een goed en vol leven geleid. Je gaf niet af, zolang je geen stukje brood of koek van alle drie had gekregen. Tot op het eind kwam je bij mij op mijn bureau langs om jouw beetjes op te eisen. Jij was een kloeke beer.
Als een stokoude dame voelde je op oudejaarsavond dat je niet veel tijd meer had. Onrustig, verzwakt, opgeleefd. S’morgens in alle vroegte met het vrouwtje nog snel even naar de Vet, spuitje antibiotica en opgelost, je trok jezelf er de laatste jaren telkens snel doorheen. Maar niet deze keer, het was genoeg geweest voor jou. Toch op kracht gewacht tot wanneer jouw vriendje Kenny er was. Toen die binnen kwam ging jouw kop nog 3 maal omhoog om hem aan te kijken en je zag dat het goed was. De familie was bij jou, nu vond jij het tijd om te gaan. . Zelfs toen de dood kwam aankloppen besliste JIJ wanneer het tijd was om de ogen te sluiten. Toen jouw kloek groot hart stopte liet je nog een traan. Was het dankbaarheid, of om aan te tonen dat je blijft waken over ons?
Rust zacht, jouw vrienden wachten op jou. Jij bent voor altijd bij ons.
Anneke, Dirk, Kenny, Charlyne en Vince